Δεν το κατάλαβα αμέσως. Έγινε σιωπηλά, όπως βλασταίνει κάτι μέσα σου και δεν το βλέπεις μέχρι να γίνει δέντρο.
Στην αρχή ήταν μικρές κινήσεις. Ένας τρόπος να στρώνω το τραπέζι. Ένα βλέμμα στον καθρέφτη. Ένα «πάρε ζακέτα» που βγήκε από το στόμα μου χωρίς να το σκεφτώ.
Ύστερα ήρθε η φωνή. Η δική της φωνή, που έγινε η δική μου. Όταν θυμώνω, όταν ανησυχώ, όταν αγκαλιάζω. Μια φωνή που την ήξερα από πάντα, και όμως τώρα τη φέρνω εγώ στον κόσμο — μέσα απ’ εμένα.
vidverto
Κι άρχισα να καταλαβαίνω. Δεν είναι θέμα DNA. Δεν είναι απλώς ότι της μοιάζω. Είναι ότι κάπου, σε αυτή τη διαδρομή που λέγεται ζωή, έχτισα το σπίτι μου πάνω στα θεμέλια της δικής της ύπαρξης.
Η μαμά μου… Ήταν η γυναίκα που κάποτε με έπνιγε.
Που έβαζε ενοχές στις επιθυμίες μου. Που φοβόταν μην «εκτεθώ», μην «χαλάσω», μην «ξεχάσω ότι είμαι κορίτσι».
Ήταν η φωνή της κοινωνίας ντυμένη με ρόμπα και παντόφλα.
Η φωνή που ήθελε να προστατέψει, αλλά δεν ήξερε πώς, και έτσι συχνά τραυμάτιζε.
Κι όμως… ήταν κι εκείνη που στεκόταν άυπνη όταν ανέβαζα πυρετό. Που κράταγε την ανάσα της ώσπου να γυρίσω το βράδυ. Που έκανε πίσω, χωρίς να φαίνεται, για να σταθώ μπροστά εγώ.
Ήταν αυτή που έκρυβε τα δάκρυα στην κουζίνα και τα έπλενε με νερό της βρύσης. Που δεν ήξερε τι είναι ψυχοθεραπεία, αλλά ήξερε τι θα πει «να σφίγγεις τα δόντια».
Και τώρα, με τρομάζει πόσο της μοιάζω.
Στις σιωπές. Στον τρόπο που διπλώνω τα σεντόνια. Στο πώς μιλάω στο παιδί μου.
Και με συγκλονίζει πόσο την καταλαβαίνω.
Προτεινόμενο Άρθρο
Δεν είναι πια εκείνη «η μάνα» και εγώ «η κόρη».
Είναι δυο γυναίκες που στέκονται σε διαφορετικά σημεία του ίδιου κύκλου. Που αγαπήθηκαν και συγκρούστηκαν, που καθρεφτίστηκαν και αντέγραψαν η μία την άλλη χωρίς να το επιδιώξουν.
Γίνομαι ίδια με τη μαμά μου. Γίνομαι όλα όσα είπα πως δεν θέλω να γίνω.
Γίνομαι, όμως, κι εκείνα που με κράτησαν όρθια.
Εκείνα που με ζέσταναν όταν δεν είχα πού να σταθώ.
Και τελικά, μέσα σ’ αυτή την αντίφαση, βρίσκω μια νέα αλήθεια:
Δεν είμαι ούτε μόνο εγώ, ούτε μόνο εκείνη.
Είμαι το ενδιάμεσο. Είμαι η συνέχεια.
Και ίσως, μόνο όταν μπορέσουμε να αγαπήσουμε και τα «μισήσαμε» και τα «λατρέψαμε» της μάνας μας, μπορούμε πραγματικά να αγαπήσουμε και τον εαυτό μας.
Ειδήσεις σήμερα
- Έρευνα: Ο θηλασμός μειώνει τον κίνδυνο να αναπτύξει το παιδί άσθμα
- Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής: Γιατί τα μωρά δεν πρέπει να κοιμούνται με μαξιλάρι
- Τα βακτήρια του εντέρου ίσως προειδοποιούν για πρόωρο τοκετό, δείχνει νέα έρευνα
- Υπουργείο Παιδείας: Τα κενά στα ολοήμερα σχολεία θα καλυφθούν έως 30 Σεπτεμβρίου
