5 πράγματα που φοβάμαι από τότε που έγινα μαμά

Η μητρότητα είναι γεμάτη αγάπη, τρυφερότητα και χαρά, αλλά φέρνει μαζί της και πολλούς νέους φόβους. Από τη στιγμή που κρατάς το μωρό σου στην αγκαλιά, η καρδιά σου χτυπάει σε άλλους ρυθμούς – πιο έντονους, πιο γεμάτους ανησυχία. Δεν είσαι πια υπεύθυνη μόνο για τον εαυτό σου, αλλά και για έναν μικρό άνθρωπο που εξαρτάται ολοκληρωτικά από εσένα.

vidverto

Αυτά είναι τα 5 πράγματα που φοβάμαι περισσότερο από τότε που έγινα μαμά:

1. Μην πάθει κάτι το παιδί μου

Ακόμα και το πιο μικρό βήξιμο ή πυρετός μπορεί να με γεμίσει άγχος. Ο φόβος για την υγεία του παιδιού μου είναι ο πιο έντονος – θέλω πάντα να ξέρω ότι είναι καλά, ότι δεν πονάει, ότι δεν κινδυνεύει.

2. Αν θα τα καταφέρω σαν μητέρα

Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν είμαι αρκετή. Αν δίνω την αγάπη, τη φροντίδα και την υποστήριξη που χρειάζεται. Ο φόβος της αποτυχίας στη μητρότητα με κάνει να προσπαθώ καθημερινά να γίνομαι καλύτερη.

3. Τι θα γίνει στο μέλλον

Σκέφτομαι πώς θα είναι το παιδί μου όταν μεγαλώσει, τι δυσκολίες θα συναντήσει, πώς θα το προστατεύσω από έναν κόσμο που δεν είναι πάντα δίκαιος. Ο φόβος για το αύριο με συνοδεύει, αλλά με ωθεί να προετοιμάζομαι.

4. Μην το πληγώσουν οι άλλοι

Εύχομαι να μην γνωρίσει την απόρριψη, τον εκφοβισμό ή την αδικία. Δεν μπορώ να ελέγξω τους γύρω του, αλλά μπορώ να του μάθω να πιστεύει στον εαυτό του και να στέκεται στα πόδια του.

5. Μην χάσω στιγμές

Ο χρόνος περνάει γρήγορα. Φοβάμαι μήπως, τρέχοντας πίσω από δουλειές και υποχρεώσεις, χάσω πολύτιμες στιγμές που δεν γυρίζουν πίσω. Προσπαθώ, λοιπόν, να είμαι παρούσα – εδώ και τώρα.

Η μητρότητα δεν είναι μόνο φόβοι – είναι και δύναμη. Οι φόβοι αυτοί με κάνουν πιο συνειδητοποιημένη, πιο δυνατή και πιο αποφασισμένη να δώσω στο παιδί μου ό,τι καλύτερο μπορώ.

Έγινα καλύτερη μαμά από τη δική μου αλλά αυτό δεν αρκεί

Όταν έγινα μητέρα, πήρα μια σιωπηλή απόφαση: να γίνω διαφορετική από τη δική μου. Να μην επαναλάβω τα λάθη που πλήγωσαν εμένα ως παιδί. Να δείξω περισσότερη τρυφερότητα, να έχω περισσότερη κατανόηση, να ακούω περισσότερο. Και πράγματι, σε πολλά σημεία το κατάφερα.

Όμως στην πορεία κατάλαβα κάτι σημαντικό: το να προσπαθείς να είσαι «καλύτερη από τη μαμά σου» δεν είναι αρκετό. Γιατί η μητρότητα δεν είναι ένας διαγωνισμός, ούτε μια σύγκριση. Είναι μια συνεχής διαδικασία εξέλιξης, που απαιτεί καθημερινή αυτογνωσία, κόπο και ειλικρίνεια.

Η σκιά της σύγκρισης

Μεγαλώνοντας μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, είναι εύκολο να πιστέψεις ότι η δική σου αποστολή είναι απλά να το «ξεπεράσεις». Να γίνεις πιο γλυκιά, πιο ανοιχτή, πιο δοτική. Αλλά αν η μόνη σου πυξίδα είναι το παρελθόν, τότε αφήνεις το παρόν να σε προσπεράσει. Γιατί τα παιδιά μας δεν χρειάζονται απλώς μια «καλύτερη εκδοχή» από αυτήν που είχαμε εμείς· χρειάζονται τη δική μας αυθεντική γονεϊκότητα.

Τα λάθη συνεχίζουν – κι αυτό είναι φυσιολογικό

Όσο κι αν προσπαθώ, κάνω κι εγώ λάθη. Φωνάζω, κουράζομαι, μερικές φορές βυθίζομαι στις δικές μου ανασφάλειες. Το ότι δεν επαναλαμβάνω όσα έζησα μικρή, δε σημαίνει πως τα παιδιά μου μεγαλώνουν σε έναν «τέλειο» κόσμο. Η τελειότητα δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει είναι η προσπάθεια, η αγάπη και η ειλικρίνεια να παραδέχεσαι όταν κάτι δεν πήγε καλά.

Το πραγματικό στοίχημα

Κατάλαβα ότι το στοίχημα δεν είναι να αποδείξω στον εαυτό μου ότι είμαι «καλύτερη» από εκείνη. Το στοίχημα είναι να μεγαλώσω ανθρώπους με ασφάλεια, αυτοεκτίμηση και αγάπη για τον εαυτό τους. Να τους μάθω να αναγνωρίζουν τα λάθη, να συγχωρούν, να στέκονται όρθιοι μετά τις δυσκολίες.

Η μαμά μου, η μαμά που έγινα, και η μαμά που θέλω να είμαι

Σήμερα βλέπω πιο καθαρά: η μητέρα μου έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε με τα εργαλεία που είχε. Εγώ έχω διαφορετικά. Η κόρη μου θα έχει άλλα. Και αυτή η αλυσίδα, όσο πονάει μερικές φορές, είναι και η ομορφιά της. Κάθε γενιά παλεύει να αφήσει κάτι λίγο πιο φωτεινό πίσω της.

Δεν αρκεί, λοιπόν, να είμαι «καλύτερη» από εκείνη. Αρκεί να είμαι αρκετά παρούσα, αρκετά αληθινή και αρκετά γενναία για να χτίσω το δικό μου μονοπάτι μητρότητας.

Ειδήσεις σήμερα